داد حق عمری که هر روزی از آن
کس نداند قدر آن را در جهان
آنکه غافل بود از کشت و بهار
او چه داند قیمت این روزگار؟
قیمت هر کاله می دانی که چیست.
قیمت خود را ندانی ابلهی است
یاعلی مدد
امام در تفکّر شیعی، افضل افراد جهان و نزدیک ترین فرد به خدای عزّوجل است. خوبی هایی که در دیگران پراکنده وجود دارد، در او یک جا جمع است. فضائلی همانند «آگاهی به کتاب خدا»، «سنّت رسول(ص)»، «فقاهت در دین»، «جهاد در راه خدا»، «آخرت گرایی»، شور و شوق به آنچه نزد خداست و زهد و وارستگی نسبت به جاذبه های دنیوی، از شاخصه های امام است.
امام از انحراف و لغزش و اشتباه در گفتار و رفتار، مصون و معصوم است. از این که بر اساس هوس حکمی صادر کند، یا به سوی دنیا گرایش داشته باشد، منزّه است. همانطور که پیامبر اکرم(ص) چنین بود. تمام آنچه در پیامبر شرط است، در امام هم شرط است و به جز «مقام پیامبری» دیگر ارزشها در وجود امامان می درخشد.
راه شناخت امام چیست؟
این صفات و فضایل اخلاقی، جز از راه وحی الهی قابل دسترسی نیست؛ زیرا آگاهی از درون افراد برای عموم مردم مقدور نیست. لذا خداوند، ولیّ مؤمنین و جانشین پیامبر را خود به رسول اکرم(ص) معرفی می کند:
(انّما ولیّکم الله و رسوله ...)[8]؛ (و یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک...)[9] و...
پیامبر، مأمور است که جانشین معرفی شده توسط وحی را به جامعه معرفی کند. این جمله که فرمود: «من کنت مولاه فهذا علیٌّ مولاه ...»
و این حدیث که اعلام کرد:
«هان ای گروه اصحاب من! براستی علی بن ابی طالب وصی من، خلیفه من بر شماست چه در زندگی و چه پس از مرگ. او صدّیق اکبر است. او فاروق است که حق را از باطل جدا می کند. او باب ارتباط با خداست. او راهی به سوی خدا و راهنمای ارتباط با اوست. هر کس او را به رسمیّت بشناسد، مرا پذیرفته و هر کس او را انکار کند، مرا قبول نکرده است و هر کس از او پیروی کند، از من پیروی کرده است».[10]
این موارد، نمونه های تصریح پیامبر بر امام پس از خویش است. در زمینه اثبات وصایت و معرّفی «سلسله امامان» ده ها آیه و حدیث در منابع معتبر آمده است. گریز و ستیز با مهدویت و حتی گریز و ستیز با ولایت فقیه، مولود نشناختن و بدشناختن چهره راستین این ارزش های الهی و اجتماعی است. تقابل این اندیشه ها با منافع سلاطین و شیاطین، و حسادت برخی ناآگاهان نسبت به آل ابراهیم خلیل ریشه بسیاری مخالفت هاست. برای «شناخت» و «ایمان» و «محبت » و «اطاعت» مهدوی(عج)، باید رابطه او را با خدا و خلق خدا بهتر بشناسیم.
ایمان، بدون شناخت امام زمان (عج) تحقق نمی پذیرد؛ در این باره دلیل هایی وجود دارد.
1. دلیل عقلی: علت ها و فلسفه هایی که در ضرورت و لزوم وجود پیامبر(ص) گفته اند، بر ضرورت وجود جانشین پیامبر نیز صادق است. پس بر خداوند متعال واجب است او را نصب فرماید، بر مردم نیز واجب است آن امام را بشناسند؛ زیرا پیروی کردن بدون معرفت امکان ندارد.
2. دلیل نقلی: روایاتی فراوان در حدّ تواتر در این باره وارد شده که برخی از آنها را، «کلینی» آورده است.[1]
در کتاب «کمال الدین» نیز می خوانیم:
«هرکه در چهار چیز شک کند، به همه اموری که خداوند نازل فرموده، کافر است: یکی از آنها معرفت امام در هر زمان به شخص و صفتش است».[2]
همچنین امام صادق(ع) از پدران بزرگوارش نقل کرده رسول اکرم(ص) فرمود:
«هر کس قائم از فرزندان مرا در زمان غیبتش منکر شود، به مرگ جاهلیت مرده است».[3]
و «نعمانی» به سند خود از حضرت امام صادق(ع) آورده است:
«هر کس شبی را صبح کند در حالی که امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت می میرد».[4]
داشتم توی اینترنت دنبال اشعار زیبا در مورد امام زمان می گشتم که یهو این شعر از غلامرضا بکتاش در صفحه ظاهر شد من که خیلی خوشم اومد شمام بخونید پشیمون نمی شید.
کارنامه‌ام
پر از تقلب و گناه
خط خطی سیاه
هیچ وقت درسخوان نبوده‌ام ولی
در شب تولدت
مثل کاج
توی طاق نصرت محله کار کرده‌ام
شاخه‌های خشک داربست را
بهار کرده‌ام
*
راستی دو روز قبل
سرزده به خانه‌ی دل امید - همکلاسی‌ام - سر زدی
ولی چرا
به خانه‌ی حقیر قلب من نیامدی؟
رد شدم، قبول
ولی به من بگو
کی به من اجازه‌ی عبور می‌دهی؟
راستی اگر ببینمت
به من هر چه خواستم می‌دهی؟
کارنامه‌ی مرا
دست راستم می‌دهی؟
نا امید نیستم ولی به خاطر خدا
از کنار نمره‌های زیر ده عبور کن!
ای عصاره گل محمدی!
فصل امتحان سخت ما ظهور کن !
هدف از ایجاد این وبلاگ همانطور که در قبل هم ذکر شد شناخت امام زمان (ع) است اینک من از ابتدا آغاز کرده و شروع به تعریف امام می نمایم وقتی که شناخت و نیاز به وجود امام در ما حاصل شد سپس پله پله پیش می وریم تا انشاءالله به درک وجود امام زمان نایل آییم.
امام یک انسان نمونه است کسی که گفتارش و کردارش رهنمون تکامل است و اصولاً از این جهت به او امام گفته می شود «مُوْتَمُّ بِه» است و مورد ایتمام و پیروی است و همانطور که امام صادق «ع» میفرماید: کسیکه از شما امامت گروهی را پذیرفت باید مانند گروه پیشرو عمل کند.
بنابراین عقیده به امامت جز با در کادر رهبری او بودن معنا پیدا نمی کند حتّی کسیکه مدعی این عقیده است ولی درگیر آن نیست. همانطور که امام سجاد «ع»میفرماید:مبغوض ترین افراد نزد خداوند عزّوجلّ کسی است که با گفتار به روش امامی اقتدا می کند ولی عملاً از او تبعیت نمی کند.