امام یک انسان نمونه است کسی که گفتارش و کردارش رهنمون تکامل است و اصولاً از این جهت به او امام گفته می شود «مُوْتَمُّ بِه» است و مورد ایتمام و پیروی است و همانطور که امام صادق «ع» میفرماید: کسیکه از شما امامت گروهی را پذیرفت باید مانند گروه پیشرو عمل کند.
بنابراین عقیده به امامت جز با در کادر رهبری او بودن معنا پیدا نمی کند حتّی کسیکه مدعی این عقیده است ولی درگیر آن نیست. همانطور که امام سجاد «ع»میفرماید:مبغوض ترین افراد نزد خداوند عزّوجلّ کسی است که با گفتار به روش امامی اقتدا می کند ولی عملاً از او تبعیت نمی کند.
