«إن له غیبة یکثر ایامها و یطول امدها فینتظر خروجه المخلصون و ینکره المرتابون و یستهزئ بذکره الجاحدون و یکذب فیها الوقّاتون و یهلک فیها المستعجلون و ینجو فیها المسلّمون۱».
«او را غیبتى هست که زمانش زیاد است و پایانش به طول مى انجامد. پس مخلصین چشم انتظار قیام او مى مانند و شک کنندگان به انکار او بر مى خیزند و منکرین به استهزا او مى پردازند و یاد او را به سخره می گیرند و تعیین کنندگان وقت ظهور دورغ گویانند (و یا مورد تکذیب قرار مى گیرند) و عجله کنندگان در آن هلاک مى شوند و تسلیم شدگان نجات مى یابند.»
«او را غیبتى هست که زمانش زیاد است و پایانش به طول مى انجامد. پس مخلصین چشم انتظار قیام او مى مانند و شک کنندگان به انکار او بر مى خیزند و منکرین به استهزا او مى پردازند و یاد او را به سخره می گیرند و تعیین کنندگان وقت ظهور دورغ گویانند (و یا مورد تکذیب قرار مى گیرند) و عجله کنندگان در آن هلاک مى شوند و تسلیم شدگان نجات مى یابند.»
امام جواد(علیه السلام) در این بیان نورانی، مردم زمان غیبت را به شش گروه تقسیم کرده اند:
1. مخلصین که منتظر خروج و قیام آن حضرت هستند.
2. شک کنندگان که به انکار او برمیخیزند.
3. منکران که یاد آن حضرت را استهزا و مسخره می کنند
4.تعیین کنندگان وقت که دروغ گویانند و مورد تکذیب قرار می گیرند.
5. شتاب کنندگان در امر ظهور که هلاک می شوند.
6.تسلیم شوندگان که اهل نجات و فلاح هستند.
در میان این شش گروه ، دو گروه مخلصین و تسلیم شوندگان از کوران فتنه های اخر الزمان نجات می یابند و به فلاح و رستگاری نایل می شوند. و بقیه مردم به طرق گوناگون(شک،انکار،تعیین وقت،استعجال) از صراط مستقیم منحرف می شوند به دره هلاکت سقوط می کنند.
نکته مهم مطرح شده در فرمایش امام جواد(علیه السلام، آسیب شناسی استعجال و شتاب زدگی در امر ظهور است که منجر به هلاکت می شود.
استعجال به معنى عجله کردن، شتاب و خواستن چیزى قبل از رسیدن وقت آن و تحقّق زمان آن است. انسانهاى عجول به خاطر ضعف نفس و کم ظرفیّت بودن، متانت و سکون و آرامش خود را از دست مىدهند و خواهان تحقّق فوری وعده الهی بدون در نظر گرفتن مصالحی که خداوند متعال در نظر دارد، می‌باشند.
نهى از عجله و شتاب زدگى در امر ظهور به آن جهت است که به دنبال این پدیده، روحیه یأس و نومیدى در انسانِ منتظر، پیدا مىشود؛ آرامش و صبورى را از دست مىدهد و حالت تسلیم او به حالت گلهمندى و شکایت تبدیل مىگردد و از تأخیر ظهور بىقرار مىگردد و این بیمارى را به دیگران نیز سرایت مىدهد و گاهى به خاطر استعجال ظهور به حالتِ انکار وجود امام، گرفتار مىشود
لذا شتابزدگی در این امر، در روایات دینی ما بسیار نکوهش شده است.
یکی از بارزترین و آسیب دار ترین مصادیق استعجال و شتاب زدگی در امر ظهور بررسی افراطی نشانه های ظهور می باشد.
بررسی نشانه های ظهور و تطبیق احتمالی علائم بر حوادث زمانه و شخصیت های زمانه هر چند که قلوب منتظران را سرشار از امید و شادی می کند و آمادگی شیفتگان ظهور را مضاعف می گرداند ولی اگر رنگ و بوی استعجال و شتابزدگی به خود بگیرد از بزرگترین آسیب های حوزه مهدویت محسوب می شود و انسان منتظر را به وادی اعتراض و عدم رضایت به مصلحت الهی می کشاند و یاس و نومیدی رادر اثر تحقق نیافتن ظهور ایجاد کرده و شک و تردید را بذر افشانی می کند و در انتها انسان را به ورطه انکار کشانده و هلاک می کند.
باید توجه نمود که نشانه های ظهور جنبه کاشفیت دارند نه جنبه موضوعیت و لذا علائم ظهور تکلیف اور نیست. در مقابل علائم، شرای ظهور جنبه موضوعیت دارند و انسان منتظر نسبت به تحقق آنها تکلیف دارد چرا که امر ظهور مشروط و منوط به شرایط است و بدون تحقق یافتن شرایط ظهور واقع نمی شود.
مباحث آخر الزمانی حوزه بسیار خطیری است که عده ای دچار افراط و برخی مبتلا به تفریط هستند.
منتظر واقعی کسی است که بررسی نشانه ها و تطبیق علائم را با احتیاط کامل و با نگاهی امیدوارانه انجام داده و شتابزده نگردد و تسلیم امر الهی باشد که در این صورت اهل نجات و فلاح خواهد بود.
نکته مهم دیگر این که همچنانکه استعجال و شتابزدگی، یکی از آفتها و آسیبهایی است که فرا روی منتظران قرار دارد، همچنین استبعاد و دور شمردن وقت ظهور یکی دیگر از آسیب های حوزه مهویت است که برخی دچار این آسیب می شوند که پیامد آن بیتفاوتی و قساوت قلب میباشد.
امیدورام که از اهل نجات و فلاح و از تسلیم شدگان نسبت به امر ظهور باشیم.
۱.کمال الدین،ج2،ص378. اثبات الهداة،ج5،ص573، معجم احادیث الامام المهدی،ج5ص495.
آیا می دانید سلفی ها و وهابی ها از کشورهای هند ، پاکستان، افغانستان، ازبکستان، چچن، الجزایر، لیبی، فلسطین، اردن، قطر، عربستان، یمن، تونس، سومالی و . . . به اسم جهاد در راه خدا وارد سوریه می شوند و با کشتار شیعیان، خود را برای جنگ آخرالزمان و مقابله با ظهور آماده می کنند. آنوقت ما شیعیان و منتظران امام زمان (عج) برای نشان دادن همدلی و همراهی مان در دعا و نیایش به درگاه خداوند تعلل می کنیم. امام زمان (ع) فرمودند:"اگر شیعیان ما در وفای به عهد و پیمان الهی اتحاد و اتفاق می داشتند و عهد و پیمان را محترم می شمردند، سعادت دیدار (ظهور) ما به تاخیر نمی افتاد"
عزیز دل! دشمنان از شهر و دیار خود خارج شده و سلاح گرفتند تا نیات باطل شان را آشکار نمایند. آنوقت ما برای ارادت مان به امام زمان (عج) و نشان دادن همدلی مان برای آمدن عزیزمان چه می کنیم؟ آیا جای تجمع ما درصحنه خالی نیست؟
همه میدانیم کسی که حج می گذارد و یا در نماز جماعت شرکت می کند صرفا به ارتباط قلبی و درونی خویش با خداوند می اندیشد و با حضور قلب, فرایض را ادا می کند و به دور از ریا وخود نمایی به آن می پردازد؛ اما آیا این عمل صرفنظر از ارتباط درونی و خلوت بنده با خدا روی دیگری ندارد؟ ما همه می دانیم خداوند به اجتماع تاکید می کند. فکر کنیم که این تاکید خداوند برای چیست؟
کافی است بدانیم یک وجه آن پیامی است به دیگران، عده ای که در تردید بسر می برند با دیدن این صحنه های زیبا متاثر شوند و به دین خدا برگردند و عده ای که دشمن اند پی به عزم و اراده و همدلی مسلمانان برده و در عزم شان خلل و در جانشان ترس مستولی گردد.
حال که اینچنین است شمایی که عمیقا به مهدی فاطمه (س) عشق می ورزید بیایید در نشان دادن ارادت, همدلی و همراهی تان در پیروی از ایشان با دعا و روزه همگانی در روز پنجشنبه 14 دی مصادف با اربعین, از خداوند تعجیل در ظهور مولایمان را خواستار شویم.
به امید آمادگی دلها برای ظهور و زمینه سازی موفق برای حضور ایشان ... انشالله
یا مهدی